Helaas (b)lijkt het te kloppen
Twee jaar geleden schreven Jaap Scheerens en ik een Zwartboek over het onderwijs met de titel Progressief Achteruit: Zwartboek over de Last van Slechte Ideeën voor het Funderende Onderwijs. Daarin behandelde wij niet alleen wat, volgens ons, mis was/is met het onderwijs in Nederland en wat wij daaraan zouden kunnen of moeten doen maar ook vergeleken wij het beleid van een aantal andere landen die vergelijkbaar waren met Nederland. Vier van de landen gingen steevast achteruit wat betreft hun reken/wiskunde- en taalprestaties op internationale vergelijkingen als PISA, PIRLS en TIMMS maar één liet het tegenovergestelde zien. In Engeland ging het roer in 2012 radicaal om. Ze stopten met onderwijs vanuit een romantische, kind-leidende, progressieve onderwijsfilosofie/-ideologie en voerden een beleid gebaseerd op wat de cognitieve- en onderwijswetenschappen ons hebben geleerd over hoe wij leren en welke didactiek het leren bevordert.
Vandaag verscheen een blog van Greg Ashman over PIRLS en hoe (en waarom) Engeland de neergaande dans ontsprong. Hij schrijft:
Elf jaar na het invoeren van dit beleid hebben we nieuw bewijsmateriaal dat relevant is voor deze vraag. In de 2021 Progress in International Reading Literacy Study (PIRLS) hielden jaar 4-studenten in Engeland grotendeels vast aan de aanzienlijke winst die ze boekten in de laatste twee rondes van PIRLS in 2011 en 2016. Dat lijkt misschien teleurstellend, maar de meeste andere deelnemende landen aan de beoordelingen gingen achteruit, iets dat we kunnen toeschrijven aan de effecten op het onderwijs van COVID-pandemiemaatregelen en schoolsluitingen.
Gisteren kregen wij weer de deksel op onze neus van PIRLS. Wij weten nu dat wat de Onderwijsinspectie schrijft over hoe het is gesteld met de taalvaardigheid van Nederlandse scholieren. Zoal het Expertisecentum Lezen het stelt: “Leesvaardigheid van Nederlandse tienjarigen niet langer boven Westers gemiddelde”.
Hoeveel bewijs hebben wij hier in Nederland nodig om te zien dat op filosofie en ideologie gebaseerd kind-leidend ‘progressief’ onderwijs eigenlijk kind-lijdend is?
