Hoewel het waarschijnlijk niet echt politiek correct is op dit moment, toch wil ik iets kwijt. Maar niet voordat ik het volgende zeg: Ja, de huidige situatie is zeer vervelend en het is gewoon waardeloos dat wij allemaal thuis moeten blijven en elkaar – vrienden, familie, (groot)ouders, collegae, enzovoorts – niet kunnen zien in levende lijf. Ja, het is voor consumenten zeer vervelend dat winkels, restaurants, culturele instellingen, sportfaciliteiten allemaal dicht zijn, maar het is echter heden- en toekomstbedreigend en soms -vernietigend voor ondernemers en werknemers! Ja, het is heel vervelend en ongemakkelijk dat kinderen niet naar school (kunnen/mogen) gaan, dat naast al het andere betaalde en onbetaalde werk ouders ook overdag voor de kinderen moeten zorgen en dat diezelfde ouders ook ineens les moeten geven in aanvulling op de online lessen die gegeven worden door leerkrachten. Ja, en het is zeer ernstig dat juist kinderen die normaal het zeer moeilijk hebben thuis en op school c.q. uit minderbedeelde gezinnen komen en op hun tandvlees moeten lopen het nu nog moeilijker hebben, nog verder achterlopen en soms ‘between the cracks’ vallen en uit zicht (dreigen te) verdwijnen. Ja, het is ook volstrekt belachelijk dat de beslissing om de basisscholen, kinderdagverblijven en buitenschoolse opvangen dicht te gooien genomen was, niet wegens besmettingsgevaren maar om te zorgen dat ouders (1) minder mobiel waren (verkeersstromen beperken) en (2) niet naar hun werk konden gaan (i.p.v. dat de overheid maatregelen trof tegen werkgevers). Ja, het is meer dan vervelend dat kinderen niet met hun leeftijdsgenoten kunnen spelen en leren en dat dit tot sociale en psychologische problemen kan leiden voor sommige kinderen. Ik heb het idee dat ik hiermee uren door kan gaan maar ik zal stoppen. Hopelijk beseffen de lezers van deze blog dat ik de problemen begrijp en zelfs ervaar, dat ik de situatie beroerd vind en dat ik sommige beslissingen van de overheid soms volstrekt bespottelijk vind.
Waar ik mijn niet politiekcorrecte uitspraak over wil doen heeft betrekking op de vaak overtrokken, moreelpaniekerige uitspraken en stukken in de krant, op het nieuws en in de talkshows over de onherstelbare schade die het sluiten van de scholen en kinderopvangplaatsen met zich mee brengt / heeft gebracht.
Morele paniek: Wat is dat? Wikipedia schrijft: “Morele paniek is een buitenproportionele, vijandige en gemediatiseerde reactie op een situatie of technologie, een persoon of groep, die waarden en normen lijken te bedreigen. Het begrip verklaart maatschappelijke angstreacties die niet in verhouding staan tot de ernst, het risico, de schade of de dreiging.”
Ik moest hieraan denken toen ik laatst een opiniestuk in het NRC las van drie leerkrachten die zich terecht bezorgd afvragen “wat het lockdown-onderwijs betekent voor de toekomst van jongen kinderen.” Ik moest hieraan denken niet omdat de auteurs hiervan geen punt hebben; dat hebben zij wel! En ook niet omdat ik denk dat kinderen geen hinderlijke achterstanden of zelfs gevaren oplopen en dat het verder oplopen van achterstanden geen reëel mogelijkheid is. Ik ben het hiermee eens! Ik moest eraan denken omdat ik overal overtrokken koppen als “Jonge kinderen kunnen niet zonder klas” tegenkom of zoals Aleid Truijens schrijft:
Er is, ook door de PO-Raad, effectief paniek gezaaid: er dreigen enorme, niet in te halen leerachterstanden. Maar ook vóór covid daalden de leerprestaties, was de kansenongelijkheid groot en leerden veel kinderen niet goed lezen en rekenen. Toen was er geen smoes. Ook nu zijn er uitstekende docenten die kinderen online behoorlijk bij de les hebben gehouden. Die doe je door deze paniek weinig recht.
Hup, voor de klas leraar, niet zeuren – https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/hup-voor-de-klas-leraar-niet-zeuren~bd2a4ab5/
Ja zeer vervelend. Ja, soms zelfs ernstig. Maar neen, geen reden om overdreven moreelpaniekerig te doen. Het is al erg genoeg; met morele paniek schieten wij niets mee op.
Lees ook: De Edupreneur Profiteert van Paniek
